Baojue Chan Si w Taichung – świątynia buddyjska, która stała się symbolem harmonii między Tajwanem a Japonią
W sercu Taichung, jednego z największych miast Tajwanu, wznosi się majestatyczna świątynia Baojue Chan Si (寶覺禪寺) – znana również jako Paochueh Zen Temple. To miejsce wyjątkowe nie tylko dla wyznawców buddyzmu, ale również dla podróżników, którzy pragną zrozumieć historię i duchowość wyspy. Wśród wielu świątyń na Tajwanie właśnie ta wyróżnia się szczególnym połączeniem historii, architektury i symboliki. Baojue Chan Si jest miejscem, gdzie kultura tajwańska i japońska przenikają się w harmonijnym dialogu.
Spis treści
Historia świątyni Baojue Chan Si – od okresu japońskiego po współczesność
Świątynia Baojue Chan Si została zbudowana w 1927 roku, w czasie, gdy Tajwan znajdował się pod panowaniem Japonii. Wówczas nazywano ją 正法山寶覺寺, co można przetłumaczyć jako „Świątynię Prawdziwego Prawa i Oświecenia”. Była to jedna z pierwszych buddyjskich świątyń w Taichung, które powstały w japońskim stylu architektonicznym, należąca do szkoły Rinzai (Linji) – jednej z najstarszych szkół zen.
Jej fundatorem był mistrz zen Donghai Yicheng (東海宜誠禪師), a pierwszym opatem – mistrz Miao Chan (妙禪法師). Świątynia od początku była miejscem nie tylko kultu religijnego, ale także edukacji duchowej i działalności społecznej. W jej murach nauczano medytacji, kaligrafii i filozofii zen. Po II wojnie światowej, gdy Tajwan wrócił pod administrację chińską, Baojue Chan Si stała się jednym z głównych ośrodków buddyzmu na wyspie.
W latach 60. XX wieku świątynia przeszła rozbudowę – powstały nowe budynki, pagody oraz monumentalny posąg Buddy Maitreyi, znany dziś jako jeden z symboli Taichung. W kolejnych dekadach świątynia przekształciła się również w miejsce pamięci – szczególnie dla Japończyków, których przodkowie pozostali pochowani na Tajwanie po zakończeniu wojny.
Architektura – połączenie stylu japońskiego i chińskiego
Baojue Chan Si jest przykładem wyjątkowego połączenia architektury japońskiej i chińskiej. Z jednej strony widoczne są tu proste linie, klasyczne dachy o lekko uniesionych narożach, a z drugiej bogato zdobione ornamenty i rzeźby, które symbolizują duchową drogę oświecenia.
Najbardziej charakterystycznym elementem świątyni jest gigantyczny posąg Maitreyi – „Wesołego Buddy” (彌勒佛). Jego wysokość wraz z podstawą przekracza 30 metrów, co czyni go jednym z największych posągów tego typu w Azji Wschodniej. Uśmiechnięty Budda z otwartymi ramionami symbolizuje szczęście, dobrobyt i radość życia. Na jego brzuchu często widnieje napis „皆大歡喜”, czyli „wszyscy radują się wielce”.
Posąg wzniesiono około 1964 roku, a jego złocona powierzchnia przyciąga promienie słońca, sprawiając, że widoczny jest z daleka – zarówno z okolicznych ulic, jak i z lotu ptaka. To jeden z najczęściej fotografowanych obiektów w całym Taichung.
Tuż przed posągiem znajduje się Park Wspólnego Serca (同心公園) – miejsce spacerów i medytacji. W parku rozstawiono dziesiątki małych figurek wesołych buddów w różnych pozach – od uśmiechniętych po zamyślone. Każda z nich ma przypominać odwiedzającym, że radość jest podstawą duchowej równowagi.
W świątyni znajduje się również Siedmiopiętrowa Pagoda Siedmiu Skarbów (七寶塔) – wzniesiona z betonu, lecz zdobiona w tradycyjnym stylu. W jej wnętrzu przechowywane są urny z prochami mnichów, wiernych oraz japońskich żołnierzy, którzy zginęli podczas II wojny światowej. To miejsce zadumy, w którym co roku odbywają się ceremonie upamiętniające ofiary wojny i zmarłych.
Nieopodal znajduje się także Wieża Dzwonów Przyjaźni (友愛鐘樓) – z ogromnym dzwonem, przekazanym przez Japończyków w geście pokoju. Dźwięk tego dzwonu rozbrzmiewa podczas świąt buddyjskich i ceremonii noworocznych, symbolizując oczyszczenie duszy i pojednanie narodów.
Duchowość i tradycja – szkoła Linji i filozofia zen
Baojue Chan Si należy do szkoły Linji (臨濟宗), znanej w Japonii jako Rinzai Zen. Jest to jedna z najbardziej surowych, ale i najgłębszych tradycji buddyzmu, skupiająca się na bezpośrednim doświadczeniu oświecenia. Medytacja (禪, chan) stanowi tu centrum praktyki.
Mnisi ze świątyni codziennie odprawiają ceremonie modlitewne, medytacje i rytuały oczyszczenia. Odwiedzający mogą wziąć udział w praktyce zazen (座禪) – medytacji siedzącej, która ma na celu wyciszenie umysłu i osiągnięcie duchowego spokoju.
Świątynia pełni także funkcję ośrodka nauczania. W przeszłości działała przy niej szkoła buddyjska i przedszkole, a w latach 70. wydawano czasopismo poświęcone filozofii zen. Do dziś Baojue Chan Si organizuje wykłady, warsztaty i sesje duchowe dla mieszkańców Taichung i zagranicznych pielgrzymów.
Miejsce pamięci i pojednania
Jednym z najważniejszych aspektów, które wyróżniają Baojue Chan Si, jest jej rola jako miejsca pamięci i pojednania tajwańsko-japońskiego. W pagodzie świątynnej spoczywają szczątki japońskich żołnierzy oraz cywilów, którzy zmarli na Tajwanie w czasie II wojny światowej.
Każdego roku, w listopadzie, odbywają się tam uroczystości upamiętniające z udziałem delegacji z Japonii i Tajwanu. Wydarzenia te mają charakter duchowy i symboliczny – to moment modlitwy za pokój, przebaczenie i zrozumienie między narodami.
Dzięki temu świątynia Baojue Chan Si stała się jednym z ważniejszych miejsc pamięci na Tajwanie, a także punktem kontaktu międzykulturowego. Japońscy turyści odwiedzają to miejsce, aby oddać hołd swoim przodkom i zobaczyć, jak duch zen wciąż łączy ludzi pomimo różnic historycznych.
Baojue Chan Si jako atrakcja turystyczna Taichung
Choć świątynia ma przede wszystkim charakter sakralny, od wielu lat jest również jedną z największych atrakcji turystycznych Taichung. Znajduje się w północnej dzielnicy miasta (North District), przy ulicy Jianxing Road 140, zaledwie kilka minut jazdy od centrum.
Dzięki doskonałemu położeniu, łatwo można ją odwiedzić podczas zwiedzania innych atrakcji – takich jak Park Taichung, Muzeum Narodowe Nauki Przyrodniczej czy słynna Tęczowa Wioska (Rainbow Village).
Dla turystów z Polski i Europy świątynia stanowi doskonały punkt na mapie duchowych podróży po Azji. Warto odwiedzić ją o poranku, kiedy promienie słońca delikatnie oświetlają złotego Buddę, a w powietrzu unosi się zapach kadzideł. To chwila ciszy i spokoju, której trudno doświadczyć w zatłoczonych metropoliach.
Symbolika i przesłanie Baojue Chan Si
Baojue Chan Si to coś więcej niż tylko miejsce modlitwy. To symbol harmonii, pamięci i radości. Jej złoty Budda przypomina, że życie – mimo cierpienia i trudności – może być pełne uśmiechu i wdzięczności.
W buddyzmie Maitreya (Miłujący Budda) jest uosobieniem nadziei i przyszłego oświecenia. Jego otwarte dłonie zapraszają każdego, niezależnie od narodowości czy wyznania. Właśnie dlatego świątynia stała się miejscem otwartym dla wszystkich – nie tylko dla mnichów, ale także dla ludzi szukających wewnętrznego spokoju.
Na dziedzińcu Baojue Chan Si często można spotkać starszych mieszkańców Taichung spacerujących pośród posągów Buddy lub medytujących w cieniu drzew. Dla wielu z nich to codzienny rytuał, sposób na zachowanie równowagi między ciałem a umysłem.
W weekendy świątynia tętni życiem – odbywają się tam ceremonie, festiwale, koncerty bębnów i warsztaty medytacyjne. Wśród odwiedzających można spotkać zarówno młodych Tajwańczyków, jak i zagranicznych turystów z Japonii, Korei, Europy czy Polski.
Wskazówki dla zwiedzających
Świątynia Baojue Chan Si jest otwarta codziennie w godzinach 9:00–17:00. Wstęp jest bezpłatny, jednak zaleca się zachowanie ciszy i odpowiedniego stroju. W świątyni nie należy fotografować podczas ceremonii modlitewnych.
Na miejscu znajduje się sklepik z pamiątkami, w którym można kupić kadzidła, amulety i książki o filozofii zen. W parku przed świątynią warto poświęcić chwilę na medytację lub po prostu odpoczynek – szczególnie o zachodzie słońca, gdy złoty Budda błyszczy w ciepłym świetle dnia.
Dojazd: najlepiej dotrzeć tam taksówką lub komunikacją miejską (autobusami linii 71, 75 lub 290 z centrum Taichung). W okolicy dostępne są też miejsca parkingowe.
Podsumowanie – duchowe serce Taichung
Baojue Chan Si to jedno z tych miejsc, które trudno opisać słowami – trzeba je po prostu poczuć. Świątynia jest żywym pomnikiem historii Tajwanu, świadectwem pojednania między Japonią a Tajwanem i przykładem tego, jak duchowość może łączyć ludzi ponad granicami.
To przestrzeń, w której tradycja spotyka się z nowoczesnością, a cisza modlitwy z dźwiękiem miejskiego życia. Kto raz odwiedzi Baojue Chan Si, ten zrozumie, że prawdziwe oświecenie zaczyna się nie w świątyni, lecz w ludzkim sercu.
.https://www.youtube.com/watch?v=7EY4I5vfVUc
